De impact van een ramp op kinderen is groot

Ook 92 sponsorkinderen en tieners verloren het dak boven hun hoofd. Medewerkers van Compassion schoten te hulp. Ze zorgden voor warme maaltijden, levensmiddelen, drinkwater, matrassen, hygiënekits, medische controles, geestelijke en psychologische steun.

“We hadden nog nooit zoiets meegemaakt. In één ogenblik werden hele wijken weggevaagd in een toch al arm deel van de stad,” vertelt Elkis, de directeur van het Compassion-project.

Sommige van de getroffen gezinnen verhuizen naar opvangcentra in openbare scholen en gebouwen, en anderen trekken in bij familie. De impact van de ramp in de levens van de kinderen en tieners is groot. Vier tieners doen hun verhaal:

Frederick (15)

Frederick woonde met zijn moeder, twee zussen en zijn stiefvader in een buurt die getroffen is door de ramp. Al het spaargeld dat zijn stiefvader bij elkaar had gesprokkeld, zat in de renovatie van hun huis. Door de ramp is dat huis volledig weggevaagd, ze hebben alles verloren.

Frederick: “Ons huis ligt in puin en de hele buurt is verdwenen door een breuklijn. We zijn nog steeds aan het verwerken wat we hebben meegemaakt, maar we zijn dankbaar dat we nog leven.”

Na twee maanden in verschillende opvangcentra, kunnen Frederick en zijn gezin verhuizen naar een gehuurde kamer. De huur wordt door het Compassion-project betaald.

“We zijn dankbaar dat we weg zijn uit het opvangcentrum. Het was er overvol, zonder privacy. Ook de pers kwam onaangekondigd opdagen, zelfs als we al sliepen”, vertelt Noemi, Fredericks moeder.

We zijn dankbaar dat we weg zijn uit het opvangcentrum. Het was er overvol, zonder privacy.

Noemi, Fredericks moeder

Lester (12)

Lester woont bij zijn oma Yolanda. Voor de ramp verdient Yolanda de kost door op straat tamales (een soort wrap met vulling) te verkopen. “Toen ik de scheuren in de muren zag en het geluid hoorde van het dak dat op instorten stond, moest ik zo hard huilen.”

Geen huis betekent voor deze oma en kleinzoon ook geen inkomen. “Doordat we geen ruimte hadden in het opvangcentrum om tamales te maken, konden we ze niet verkopen en hadden we geen geld.”

Als Lester en zijn oma na een paar maanden in het opvangcentrum kunnen intrekken bij een familielid, krijgen ze via het fonds een inkomen en ondersteuning, zodat ze hun tamales-business opnieuw kunnen opstarten.

Lester: “Mijn oma maakt en verkoopt weer tamales op straat! Als we van huis gaan, draag ik voor haar de zware mand, zodat mijn oma haar rug niet bezeert. We zijn dankbaar voor de steun van Compassion!”

Loany (8)

“Het was moeilijk voor ons om te slapen in het opvangcentrum omdat het ‘s nachts koud en lawaaierig was,” vertelt Loany.

“Vanuit de medewerkers van het Compassion-project kreeg mijn familie niet alleen warme maaltijden en dekens, maar ook speelgoed en kleurboeken. Daardoor voelde ik me beter.”

Loany’s moeder Maria blijkt zwanger te zijn van haar derde kind. De familie is daarom extra blij als het centrum voor hen tijdelijk een kamer huurt.

Wanneer een familielid voor hen een stuk grond heeft, kunnen ze met hulp van Compassion een nieuw huis bouwen. “Na alle chaos en trauma’s, kan ik niet geloven dat we naar een gloednieuw huis verhuizen,” vertelt Maria stralend.

Angel (12)

“Het studeren voor mijn examens was moeilijk in het opvangcentrum. We waren niet de enige familie en er was veel lawaai.” Helaas moeten Angel en zijn familie ook nog eens vertrekken na een maand uit de tijdelijke opvang in een school. Moeder Wendy: “De school wilde ons weghebben, maar we konden nergens heen. We zijn heel dankbaar dat de medewerkers van het Compassion centrum hielpen om een tijdelijk huurwoning te vinden.

Ondanks de moeilijke omstandigheden, is Angel goed zijn best blijven doen en haalde hij zelfs een plekje op de erelijst op school. Angel. “Ik heb in het centrum geleerd dat ik groot mag dromen, en ik wil dokter worden om mensen in nood te helpen.”