Thuis zorgt Carla voor haar drie kinderen. Een van haar dochters gaat naar het Compassion-project. Het gezin woont in een éénkamer woning. Spinnen en ratten lopen door het gammele huis. De gezondheid van Carla’s jongste dochter is kwetsbaar. Een keer in de drie dagen kan Carla twee uur watertappen in de straat. De andere dagen moet ze de heuvel opklimmen voor water. De alleenstaande moeder heeft geen werk en ook geen uitzicht daarop. Ze krijgt 60 dollar overheidssteun per maand. Daarvan gaat de helft op aan de medicatie van haar jongste dochter.
‘Als mijn moeder thuiskwam, logen we en zeiden we dat we geen honger hadden.’
Lijden
Voor Carla is armoede haar leven lang een bittere realiteit. “Mijn moeder voedde alleen zeven kinderen op: mijn vader liet ons in de steek. Ze werkte hard, toch was er nauwelijks geld. Vaak hadden we alleen maar meel en suiker in huis. We mixten suiker met water, daar kwamen de dag op door. Soms kregen we wat te eten op school. Als mijn moeder thuiskwam, logen we en zeiden we dat we geen honger hadden. Als ik kijk naar mijn kinderen, moet ik denken aan mijn eigen jeugd. Ik bid God, dat mijn kinderen niet zo zullen lijden.”
De hulp die Carla nu krijgt van de kerk geeft haar hoop. “Eerder vroeg ik aan bekenden eten of ik ging op straat bedelen. Soms aten we maar één keer per dag en wist ik niet wat ik de volgende dag aan mij kinderen moest geven. Nu kan ik rekenen op de steun van de kerk. Ik krijg niet alleen voedsel, maar ook advies. Ze ondersteunen me met bemoedigende woorden en gebed. Dat is zo bijzonder voor me. Ze behandelen me als een mens.”
Ook dochter Tawany (8) is blij. “Mijn moeder was vaak zo verdrietig. Dat veranderde toen we voedselpakketten kregen. Ik ben zo dankbaar voor de kerk en mijn sponsor. Later wil ik verpleegkundige worden. Ik wil dat mijn moeder trots is op mij.”
Kerkplanten
Tien jaar geleden gingen de pastors Davidson en Gleydson voor het eerst naar Itambé. Er was nog geen kerk en ook geen Compassion-project. Pastor Davidson: “Onze kerk stond in een buurgemeente, maar Itambé was veel armer. De huizen waren slecht en ook nu ontbreken nog steeds de basis sanitaire voorzieningen. We probeerden de families te helpen, maar het voelde allemaal heel beperkt. Hoe konden we over het Brood des Levens praten als mensen hongerig zijn en bedelen om brood? Daarom werd het onze grote droom een kerk te stichten in Itambé zodat we de gemeenschap van dichtbij konden dienen. Dankzij de ondersteuning van Compassion en Acts 29 zijn we twee jaar geleden gestart.”
‘Ik herinner me een jongetje dat in het centrum het ene bord na het andere bord eten leegat omdat hij niet wist wanneer hij weer te eten zou krijgen.‘
Al snel daarna kwam corona. Daardoor liep de druk in de gemeenschap alleen nog maar verder op. Pastor Gleydson: “De rij voor het centrum werd nog langer, steeds meer mensen hadden voedsel nodig. Ik herinner me een jongetje dat in het centrum het ene bord na het andere bord eten leegat omdat hij niet wist wanneer hij weer te eten zou krijgen. Ons werk is essentieel voor deze families. Voedsel is een eerste levensbehoefte.
Gelukkig wordt op allerlei manieren hulp gemobiliseerd. Zo bieden regelmatig boeren aan dat we voedsel van hun veld mochten halen. Dat slaan we natuurlijk nooit af. Met een groep vrijwilligers van de kerk gaan we dan een dag aardappelen, papaja’s en cassaves plukken. Aan het eind van de dag wordt het voedsel uitgedeeld aan de families die het nodig hebben. Als we dan hun gezichten zien, zijn we God zo dankbaar. We weten dat we dit werk niet zonder Gods hulp kunnen doen.”
Wat honger met je doet…
De gevolgen van honger zijn enorm: ondervoeding kan bij kinderen permanente fysieke en mentale schade veroorzaken. Met als gevolg groeiachterstand, extreme kwetsbaarheid voor ziekten en onderontwikkeling van de hersenen. Uit onderzoek blijkt dat kinderen die in de eerste twee jaar van hun leven ondervoed zijn, lagere cognitieve testscores hebben, later naar school gaan, vaker doubleren en vaker een verminderde weerstand hebben. Hierdoor zijn ze vaker ziek met als gevolg ziekteverzuim. Naar schatting zal een derde van de kinderen in extreme armoede niet alleen achterblijven in lengte en gewicht, maar vooral ook in cognitieve vaardigheden. Dat betekent op de langere termijn minder kans op een baan, minder inkomsten, meer schulden en een leven in armoede.