Sinds 2006 is Jan Stoorvogel voorganger in de Stadskerk Emmen. Met drie anderen staat hij in 2008 ook aan de wieg van mannenbeweging De 4e Musketier. “Tijdens een Global Leadership Summit gingen bij mij voor het eerst de ogen open voor het onderwerp van gerechtigheid in de Bijbel. Voor die tijd las ik daar vaak overheen, maar als je erop let, zie je hoe vaak het in de profetieën, de wet en het Nieuwe Testament gaat over recht doen aan je medemens. Als kerk en als christen hebben we daarin een roeping. Er is zoveel leed, verdrukking en armoede. Ik dacht, hier moeten we als kerk en ook als musketiers iets mee.”
Armoede is mensonterend
Samen met Tiemen Westerduin en een klein groep reisgenoten brengt Jan in 2011 een bezoek aan Rwanda. “Wat me sowieso in de ontmoeting met armoede raakt, is dat armoede zo mensonterend is. Het is de basis voor veel ziektes. Mensen moeten door armoede bedelen en hun lichaam verkopen. Armoede is heel lelijk en soms toch ook mooi. Ik bedoel, dat je juist bij mensen die niks hebben saamhorigheid vindt en geloof in God. Ze zijn Jezus heel dankbaar. Een paradox. Daarom hebben wij de kerk in landen met extreme armoede nodig om ons te spiegelen. Hoe staat het met onze echtheid en geloofsleven? Het is geen liefdadigheid om iets voor hen te doen, maar het is rechtdoen aan wat God in de mens heeft gelegd.”
“Armoede is heel lelijk en soms toch ook mooi”
Recht doen
Na de oriëntatiereis organiseert Jan in 2012 samen met Compassion de allereerste Muskathlon in Rwanda. In zijn kielzog betrekt hij zijn gemeente. Inmiddels is de kerk in Emmen al tien jaar partner van Compassion. “Na die eerste Muskathlon organiseerden we de eerste twee jaar een Compassion-zondag. In twee jaar tijd werden er 120 kinderen in Rwanda gesponsord via onze kerk met toen 250 leden – inmiddels zijn we gegroeid naar 550 leden. Daarna hebben we ook een vrouwenreis naar Rwanda georganiseerd om moeders en sponsorkinderen te ontmoeten. Onze jeugd heeft door de jaren heen een keer of vijf projecten met straatkinderen in Rwanda gedaan. Ze ontmoetten dan de sponsorkinderen van de gemeente. Doordat alle reizen naar Rwanda gingen, bouw je relaties op met mensen daar.”
Dichtbij en ver weg
“In de afgelopen tien jaar deden veel gemeenteleden mee met een Muskathlon. Soms gingen er wel tien tot twaalf muskatleten per jaar. Mensen raken enthousiast en worden geraakt. In die periode organiseerden we geen Compassion-zondag, want anders wordt het een overkill. Maar er was wel ruimte voor getuigenissen en sponsoracties in de kerk. Zo bleef het levend. Zo’n route van organisch groeien in rechtdoen past heel goed bij onze gemeente. We doen dingen graag steeds op een andere manier. We hebben bijvoorbeeld ook een Kingdom of Justice project gedaan met een dagboek over wat het betekent om recht te doen, met speciale kringen in de kerk. En er waren concrete projecten dichtbij voor mensen die steun nodig hebben. Een gezonde kerk kan een enorme impact hebben.”
Alles van God
“Gerechtigheid heeft echt een plaats gekregen in de gemeente. Ik denk dat door de jaren heen wel 150 mensen door de reizen met armoede in aanraking zijn gekomen. Dat zet aan het denken over hoe je om wil gaan met welvaart. We krijgen alles van God, maar wat is van mij, wat is van de ander? En tegelijkertijd de rijkdom van iemand die niks heeft en toch alles heeft in God. In de medemens die in armoede leeft, ontmoet je Jezus. Het creëert bewustwording over de oneerlijkheid in het leven en wat je rol als gelovige daarin is. Als heel veel mensen uit je kerk zo’n ervaring hebben, dat doet wat met je gemeente. Het verrijkt je geestelijk leven om andere christenen te ontmoeten, andere culturen, andere leefomstandigheden en verruimt je blik.”
De lange termijn
“Als kerk zoeken we hoe we recht kunnen brengen in Afrika, Azië en Zuid-Amerika. Voor ons is Compassion een betrouwbare, stabiele partner die ons helpt om handen en voeten te geven aan ‘recht brengen ver weg’. We bewegen graag mee in hun missie. Wat mij betreft is dat het enige wat ze moeten doen: zorgen dat ze hun werk goed blijven doen. Als zij ervoor zorgen dat ze de kinderen in armoede blijven bereiken, dan zijn wij daar heel blij mee. Dan geven we met vreugde onze tijd, geld en energie. We weten dat het goed terecht komt. Dat maakt ook dat wij ons voor de lange termijn verbinden.”
Dus heeft Jan op z’n tandvlees weer een Muskathlon gelopen. “Het is goed als het steeds weer aandacht krijgt in de kerk. Er is altijd een gevaar dat we teveel gericht te zijn op ons eigen leven. Terwijl het grote gebod is dat we God lief hebben boven alles en onze naaste als onszelf. Die beweging naar buiten, dat maakt het leven zinvol en rijk.”