Al sinds hij een baby was maakte Asiyatu zich zorgen over haar zoon. “Hij had moeite met rechtop zitten en ook kruipen was lastig. Met 20 maanden kon hij nog niet staan en lopen. Een arts constateerde dat hij een milde hersenverlamming had die zijn benen aantastte.” Fysiotherapie bracht kleine verbeteringen in de situatie van Mashoni, maar niet genoeg. Hij had een specialistische behandeling in het ziekenhuis en de juiste hulpmiddelen nodig.

Veel verdriet

“We hadden geen vast werk en het was soms al moeilijk om in onze basisbehoeften te voorzien,” vertelt Asiyatu. “Er zat niets anders op dan ons neer te leggen bij de situatie, hoe pijnlijk dat ook was. Als ik zijn vriendjes zag spelen en hij kon niet mee doen, deed me dat enorm veel verdriet. Ik bleef vaak voor hem thuis en droeg hem overal naartoe.”

Op een dag hoorde Asiyatu dat de lokale kerk een Compassion-project zou openen waarin kinderen die opgroeien in armoede werden ondersteund in hun ontwikkeling. Mashoni kwam hiervoor in aanmerking. “Ik weet nog dat een van de medewerkers tegen mij zei: ‘Op een dag zal je zoon lopen.’ Ik geloofde haar niet, maar het bemoedigde me wel. Vier maanden later hoorden we dat Mashoni dankzij het project de juiste behandeling kon krijgen. Voor het eerst kreeg ik weer een beetje hoop.”

Enorme doorzetter

De kerk voorzag in geld voor de behandeling, de nodige hulpmiddelen, het vervoer en de maaltijden. “Eenmaal weer thuis hielpen we Mashoni met leren staan en lopen. Hij stond, viel en stond weer op. Hij bleef het proberen, hij was een enorme doorzetter. Hij had zich voorgenomen om met zijn vriend Ashraf te spelen, ‘en ik ga alleen,’ zei hij erbij.”

Spelen met andere kinderen

Het is nu ruim anderhalf jaar geleden dat Mashoni zijn hulpmiddelen kreeg. Iedere stap maakt hem niet alleen sterker, maar ook zelfverzekerder. “Mijn zoon loopt nu zelfstandig,” vertelt Asiyuta trots. “Hij kan meedoen als zijn vriendjes spelen. Hij klimt in bomen en speelt spelletjes met andere kinderen. Als ik naar hem kijk, besef ik me hoe geweldig God ons heeft gezegend sinds Mashoni naar het project gaat.” Dat Mashoni nu mobiel is, geeft zijn moeder ook de nodige vrijheid. “Ik heb letterlijk mijn handen weer vrij om water te halen en boodschappen te doen, want ik hoef mijn zoon niet langer te dragen.”


Bron: fotojournalist Luke Tembo uit Malawi


Waarom zijn fondsen nodig?
In een Compassion-project krijgt ieder kind dezelfde basiszorg om zich gezond te kunnen ontwikkelen. Ondersteuning van individuele sponsors maakt dit mogelijk. Door wereldwijde crisissen wordt armoedeproblematiek complexer en komt de ontwikkeling van een kind in armoede snel in het nauw. Daarom bieden de lokale kerk en Compassion zorg op maat aan ieder kind binnen onze programma’s. Deze aanvullende zorg aan kinderen, hun gezinnen en gemeenschap is mogelijk door onze fondsen.