Ontoegankelijk
Ghana staat bekend om de export van producten als goud, aardolie en cacao, maar is voor de import van voedsel afhankelijk van andere landen. Door inflatie is de waarde van de landelijke munteenheid gedaald en zijn de voedselprijzen gestegen. De lonen zijn veelal hetzelfde gebleven, waardoor basisproducten voor een grote groep Ghanezen ontoegankelijk worden.
Eén van hen is Faustina, weduwe en moeder van zes kinderen. Ze zorgt voor haar gezin met het geld dat ze verdient door huis-aan-huis manicurebehandelingen aan te bieden. Maar door een gebrek aan klandizie kan ze nauwelijks rondkomen. Ze vertelt: ‘’Toen ik mijn bedrijf startte, leverde het nog genoeg op. Ik verdiende soms wel 5 tot 8 dollar per dag. Maar doordat veel mensen met een soortgelijk bedrijf zijn gestart, is de vraag afgenomen. Wanneer ik geluk heb verdien ik nu 2 dollar op een dag.’’
De inflatie zorgt ervoor dat het voor ouders als Faustina nog lastiger wordt om eten op tafel te krijgen. Waar ze eerder met hun geringe budget al nauwelijks voor hun gezin konden zorgen, maken de prijsstijgingen dit nu simpelweg onmogelijk. ‘’Een aantal maanden geleden kocht ik nog een kopje rijst voor 29 dollarcent, inmiddels is de prijs meer dan verdubbeld. Hoe kan ik zes monden voeden met deze prijzen? We komen amper rond.’’ Veel families moeten hierdoor aanpassingen doen en eten nu bijvoorbeeld twee in plaats van drie keer per dag.
Voedselhulp
Het Compassion-project waar Faustina’s dochter, Christabel (12), heen gaat, ziet dat ouders moeite hebben om de eindjes aan elkaar te knopen. Maar ook het project zelf heeft te maken met de enorme inflatie. Projectmedewerker Dorcas: ‘’We begrijpen heel goed wat de gezinnen doormaken. Wanneer we naar de markt gaan om de maaltijd op het project voor te bereiden, zien we dat de prijzen alweer zijn gestegen. We kunnen dan niet altijd alles kopen wat we wilden. Toch doen we ons best, want we weten dat de kinderen enorm uitkijken naar deze maaltijd.’’ Voor de kinderen is de maaltijd die ze op het project krijgen hard nodig, omdat er thuis vaak niet genoeg (gevarieerde) voeding is.
Daarnaast proberen de projectmedewerkers de druk op gezinnen te verlichten door het uitdelen van voedselpakketten. Hierin zitten basisproducten als rijst, olie, maïs en pasta. Dit is een uitdaging, want deze producten worden elke dag duurder. ‘’We moesten hierdoor aanpassingen doen in de inhoud van de pakketten en een aantal dingen weglaten. Maar het is toch gelukt om elk gezin een voedselpakket te geven,’’ vertelt Dorcas.
Dankzij de voedselpakketten hebben veel gezinnen een grote zorg minder. Faustina: ‘’Er is een last van mijn schouders gevallen. De komende weken hoeven we ons over eten in ieder geval geen zorgen meer te maken.’’