De blik in de ogen van Ariane uit Peru zal hij zijn leven lang niet meer vergeten. De blik van een tienermeisje dat er met haar moeder alleen voor staat. Wonend in een onderkomen van golfplaten, levend van een paar euro per dag. “Het was een blik van gebrokenheid.” Maar die gebrokenheid greep hem bij zijn lurven en zette hem aan tot actie.
“Ik wil niet,” had hij nog tegen zijn vrouw gezegd voor hij op reis ging naar Peru. De avonturier in David deed hem ‘ja’ zeggen op de vraag of hij met Compassion op reis wilde. Maar hij realiseerde zich heel goed dat het geen ontspannen reis zou worden. “Ik wist: als ik ga, dan kom ik anders terug. Dat is gebeurd. Ik had het niet willen missen, want ik heb op deze manier het hart van God beter leren kennen.”
Veilige plek?
Hij heeft een boekje gemaakt met foto’s van belangrijke momenten uit de reis. Zo kan hij mensen gemakkelijk meenemen in zijn herinneringen. Als hij vertelt, dan komt steevast het verhaal van Ariane voorbij. Hij bezocht het meisje en haar moeder in de Peruaanse hoofdstad Lima. “We begonnen die dag in een vrij rijke buurt, de huizen zagen er goed uit. Maar slechts een paar straten verderop was het leven zoveel slechter. Huisjes van stukken golfplaten, hier en daar aan elkaar getimmerd met wat hout. Toen ik Ariane in haar huis ontmoette, dacht ik alleen maar: dit is de plek waar jij elke dag thuiskomt. Dit moet jouw veilige plek zijn, maar is het dat wel? Hoe veilig is het voor een tienermeisje om hier op te groeien? Haar moeder zorgt voor inkomen door voedsel langs de straat te verkopen. Maar dat betekent wel dat zij elke ochtend en avond een heuvel af en op moet, terwijl ze moeilijk loopt door een lichamelijke beperking. En dat voor slechts een paar euro.”
3 tips voor kerken en voorgangers
- Inventariseer wat er al gebeurt
David: “Dat kan door letterlijk een wereldkaart op te hangen en inzichtelijk te maken waar individuele gemeenteleden kinderen of projecten ondersteunen. Dat geeft een gevoel van saamhorigheid en wakkert hopelijk creativiteit aan om samen iets te organiseren.” - Organiseer een Compassion-dienst
David: “Dat is een eerste stap om te weten waar het over gaat. Het begint ermee dat je je durft te laten raken. Bijvoorbeeld door in een themadienst te horen over onrecht en armoede, maar ook over de hoop die er is. Het is belangrijk dat je weet waarom je in beweging moet komen.” - Ga het gewoon doen
David: “Organiseer een activiteit om bewustzijn te creëren, ook buiten je eigen gemeente. Denk aan een hardloopwedstrijd, een taartenbakwedstrijd of een talentenveiling, waarbij talenten die gemeenteleden willen inzetten, bij opbod worden verkocht. Let maar op: als je als gemeente hiermee aan de slag gaat, komen er allerlei ludieke en creatieve ideeën naar boven!”
‘God was erbij’
David voelde tijdens het bezoek aan de wijk waar Ariane woont al dat de ontmoetingen hem erg raakten. Ter plekke slikte hij echter zijn tranen weg. “Op dat moment wilde ik er voor deze mensen zijn en hen een luisterend oor bieden.” Maar ’s avonds in zijn hotelkamer kwamen alle emoties los. “Het verdriet dat ik voelde, was heel intens. Ik dacht: wat hier gebeurt is zo onrechtvaardig, het is niet eerlijk verdeeld in de wereld. Maar ik ervoer ook dat God erbij was, in die diepste emotie. Ik voelde zijn Vaderhart, heel bijzonder. Als ik zeg dat God geraakt is door het onrecht in de wereld, dan klinkt dat zo groot. Maar als ik zeg dat Zijn vaderhart huilt om dat ene meisje dat ik in Peru ontmoette, dan komt het veel dichterbij.”
‘Als ik zeg dat Gods vaderhart huilt om dat ene meisje dat ik in Peru ontmoette, dan komt het veel dichterbij.’
Motivatie
Die dag gebeurde dus precies wat de voorganger van de baptistengemeente op Texel al voorspelde aan zijn vrouw. “Ik ben bewogen geraakt door de gebrokenheid die ik heb gezien. Ik voelde zo’n enorme drive, zo’n motivatie om iets te doen. Als je zo diep geraakt wordt, dan kan het niet zo zijn dat je in Nederland terugkomt en je leven leeft zoals daarvoor. Ik heb altijd geleerd: als je iets hebt gezien, dan ben je ook verantwoordelijk.”
Heel Texel bakt
De gemeente sponsorde al verschillende kinderen, maar besloot ook een hulpproject te steunen. “We willen ervoor zorgen dat er een bakkerij komt op een van de plekken die we hebben bezocht,” legt David uit. Veel jongeren en jongvolwassenen in dat gebied hebben moeite om een baan te vinden. Compassion Peru zet zich daarom samen met de lokale kerk in om hen op te leiden tot bakkers, zodat zij een eigen inkomen kunnen genereren. Om daarvoor geld in te zamelen, bedacht de kerkelijke gemeente allemaal ludieke acties, zoals ‘Heel Texel bakt’. Ook liep David tijdens een Muskathlon@home een afstand van vijf kilometer. Klinkt simpel, maar de voorganger deed het jonglerend, de hele weg drie balletjes in de lucht houdend. “Jongleren en figuren maken van ballonnen hielp me in Peru om contact te maken, ik sprak namelijk slechts drie woorden Spaans. Voor mij is dat jonglerend hardlopen slechts een middel om aandacht te vragen voor iets wat we niet dagelijks in het nieuws horen: de extreme armoede en ongelijkheid die er in de wereld is. Ons daarvoor inzetten, wakkert een hoop creativiteit in de gemeente aan. Als mensen geraakt zijn door het hart van God, dan word je in beweging gezet om iets te gaan doen. Het maakt niet uit wat je vervolgens gaat doen, áls je maar in beweging komt.’’
Wil jij je met je kerk ook inzetten voor kinderen in armoede?